عوامل مؤثر بر نقش مدیران گروههای آموزشی: مطالعه موردی دانشگاه تبریز

امروزه مدیریت و رهبری گروه آموزشی به دلیل پیچیدگی بیش از اندازه امور به فرایند کاملاً حرفه‌ای تبدیل شده و زمان مدیریت غیر حرفه‌ای به سرآمده است. نقش اصلی رهبری آموزشی مستلزم داشتن توانایی‌های مدیریتی است تا از این طریق مدیر گروه آموزشی اعضای هیات علمی را حول فرهنگ سازمانی منسجم و یکپارچه گروهی گرد هم آورد و اهداف و دورنمای گروه را برای آنها ترسیم کند. بر این اساس، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل مؤثر بر ایفای نقشهای مدیران گروههای آموزشی از دیدگاه آنان بود. روش پژوهش پیمایشی و از نوع کاربردی بود. جامعه آماری مدیران گروه 10 دانشکده(برق، انسانی، دامپزشکی، علوم طبیعی، علوم تربیتی، ریاضی، فنی، فیزیک، ادبیات فارسی و زبانهای خارجی و کامپیوتر) در دانشگاه تبریز و در سال1391 بودند که 30 نفر از آنها به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه استاندارد بود که روایی آن به صورت محتوایی و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. از روش آماری رگرسیون چندمتغیره استفاده و کلیه آمارها و اطلاعات پژوهش از طریق نرم‌افزار Spss17 تحلیل شد. یافته‌های تحقیق از چهار مدل‌ رگرسیونی نشان می‌دهد که برای ایفای نقش رهبری در گروه آموزشی، مهارتهای ارتباطی و انسانی و برای بقیه نقشها از قبیل نقش پژوهشگری، نقش مدیریتی و در نهایت، نقش کمک به پیشرفت اعضای هیئت‌ علمی فقط داشتن انگیزه می‌تواند مدل را پیش‌بینی کند. دستاورد تحقیق حاضر با توجه به نقشهای مدیران گروه آموزشی در آیین‌نامه شورای عالی انقلاب فرهنگی در ایران، شناخت عامل انگیزه به‌عنوان تنهاترین عامل مؤثر در اجرای نقشهای مدیر گروهی است.